Chaos

Pianomuziek vult de kamer. Mijn hoofd is vol. Zo ook zijn tafel waar alle spullen die uit de kast komen zijn uitgestald. Bewaren of niet. Want waar kleven herinneringen aan? In haar kamer in haar stoel zit ik. Hij speelt. Deze keer niet eens zo goed, want zelfs ik hoor de noten die niet op de goede plek staan.

Ik houd ze niet tegen. Laat de tranen maar stromen. Met in mijn hoofd de beelden die bij mij horen. Mijn eigen leven, mijn verleden. Mijn kind. Die nu volwassen is en waar ik, terugkijkend, zo veel meer bij had kunnen zijn. Het vele zorgen, het altijd maar werken. Het plichtsbesef dat er is. Voor mijn werk, mijn studie, mijn ouders, mijn gezin. In willekeurige volgorde. Soms allemaal tegelijk op een onbetwiste nummer één. En dan die ene keer, dat ik voor mezelf kies. Een luchtkasteel bouw op wolken van niets.

Ik kijk om me heen. Naar hun leven. Al dan niet verstopt in laden, achter deuren. Ik kijk naar foto’s, naar geluk dat tastbaar is en door alles heen sijpelt. Het raakt. Ik blader door stapels recepten, verspreid door het hele huis. Keurig gelabeld of lukraak bij elkaar. Zijn er gelijkenissen? De tas met bollen wol wordt steeds voller. Ook die gaat mee. Neem ik haar plek over? Of neem ik mijn eigen plek in? Wat heeft het leven eigenlijk voor zin? Het zijn haar spullen die we nu opruimen. Alles wat ze verzamelde, blij mee was en die iets met haar deden. Met liefde neem ik de pennen over en brei ik verder daar waar zij is gebleven. Tegelijk grijpt het me naar de keel. Is dit het dan? Is dit het waar je het allemaal voor doet? Al je dromen, ideeën, wensen. Waar zijn ze, waarom waren ze er? Hoe bizar is dit, hoe onwaarschijnlijk verdrietig maakt het.

De muziek verstomt. Met een laatste verkeerde noot. Hij staat op. Loopt grijnzend op me af en veegt een traan van mijn gezicht. “Dit was rommelig.” Dat was het. Maar het klopt. Het sluit naadloos aan op onze levens. Waar nu rommel overheerst. Niet alleen in ons hoofd, maar ook in huis. Waar zich van alles opstapelt. Als legoblokken waarvan we straks iets nieuws moeten bouwen. Nog een week en dan krijgen we de sleutel van het hoge nieuwe huis aan het water. En kan het herinrichten beginnen. Al zullen we eerst nog wat deuren moeten sluiten, voordat die ene echt open kan gaan.